Hello there!
I have moved. To get more of ron villegas, please visit my new personal website, http://ronvil.me.
I have moved
Morong43
This is a small contribution to the campaign to free the 43 health workers illegally detained by the Armed Forces of the Philippines.
These photos of some of the 43 were taken when they were finally brought to court by the AFP, after they snubbed the Court during the first hearing for their Petition for Writ of Habeas Corpus.
The protest outside was intense, especially when the buses where the 43 were being transported back to Camp Capinpin drove out of the CA grounds after the hearing. It was one of the longest and loudest Noise Barrage that I participated in, an effort to tell the 43:
“We are with you!”
“Do not give up. Do not lose hope. Continue the Struggle!”
The pictures of the 43 as they were led inside the CA inspired me to do this poster. We can only imagine what they have gone through when they were arrested, but here they are, fists raised in defiance of the state and its machinery that has persecuted them.
And so, i present you this poster, a small tribute for them, and for every other health worker who provides health services to the poor, the needy, and everyone that has been forgotten by the government. Who fights and struggles for the day when everyone can enjoy health care, regardless of class and the size of their bank accounts.
Taoist Temple
This is one of the structures that can be found inside the Taoist temple in Cebu. The temple's location was great, as it sits on top of a hill, providing visitors with a magnificent of cebu's skyline, providing me with a setting of my first panorama photo.
Bisita sa loob
"Your Honor, years ago I recognized my kinship with all living beings, and I made up my mind that I was not one bit better than the meanest on earth. I said then, and I say now, that while there is a lower class, I am in it, and while there is a criminal element I am of it, and while there is a soul in prison, I am not free."
-Eugene Victor Debs
Natural lang sigurong kabahan kapag first time na pumunta sa isang kulungan. Mga imaheng katulad ng sa pelikulang "Anak ni Baby Ama" ang pumapasok sa isip ko habang naglalakad kami papuntang City Jail. Lahat kami, unang beses na papasok sa loob.
Ang cellphone, mp3 player at iba pang elektronikong gamit ay kailangang iwan sa labas. Ang polisiyang ito ay ginamit ng ilang tindahan sa paligid para magpabayad ng P10 para iwanan ang cellphone. Bawal magsuot ng yellow at orange. Baka hindi na palabasin. Kailangan magpakita ng ID. Bubutbutin ang bawat bulsa ng bag. Hindi ito tulad ng "security inspection" sa MRT.
"Sino bibisitahin ninyo?" tanong ng isang preso.
"Kay Ka Randy Echannis po." sagot namin.
Pag-unawa ang nakita namin sa preso. "Yung NPA?"
"Hindi po. Napagbibintangan lang."
Siya na rin ang naghatid sa amin. Nanghingi ng barya bilang kapalit. Kilala na si Randy Echannis sa kulungan kahit tatlong buwan pa lamang siya matapos ilipat sa City Jail ng Lungsod ng Manila pagkatapos ng anim na buwang pagkakaditena sa kulungan ng Leyte kung saan siya inaresto.
Sa isang kumperensya ng Kilusang Magbubukid ng PIlipinas kung saan siya ay isang opisyal inaresto si Ka Randy. Walang warrant of arrest na ipinakita. Kakaiba irin ang naging pag-aresto sa kanya. Mga lalaking nakasibilyan at naka-ski mask ang bumulabog sa kumperensya ng KMP para siya dakipin.
Agad na nakapagmobilisa ang mga kasapi ng Bagong Alyansang Makabayan sa Leyte. Hindi man nagpakilala ang mga humili, tiyak ang marami na elemento ito ng pulisya. Hindi naman sila nagkamali at inilutang si Ka Randy.
Arestado raw siya para sa mga mass graves na nakita sa Leyte. Mga biktima raw ng purging ng NPA ang may-ari ng mga nahukay na buto. Subalit, natawa na lamang si Ka Randy nang ikuwento niya sa amin na tulad nina Satur Ocampo at Jose Maria Sison na akusado rin, siya ay nakakulong noong panahong naganap ang purgingI na ibinibintang sa kanya ng militar.
Kinuwento niya sa amin ang isang araw para sa isang bilanggo. Champorado o kaya nama'y Lugaw ang agahan na puro sabaw. Tinola sa hapunan na puro sabaw. "Nireretoke" na lamang daw ng mga bilanggo ang ulam. Itinatapon ang sabaw at muling iniluluto upang makain.
"Baka at baboy ang pagkain dito. Baka 'di mo makain dahil pagkaing baboy."
Buti na lamang, aniya, madalas ang bisita sa kanya ng mga kasamahan mula sa KMP at First Quarter Storm Movement na nagdadala ng pagkain.
Dinala din niya kami sa kanyang kubol. Isang kwarto sa loob ng dormitoryo na kanyang tinutulugan. Bukod sa matres, laman ng kanyang kubol ang ilang libro, dyaryo, at larawan ng kanyang mga anak at pamilya.
Nakilala rin namin dito si Loi, isang kasapi ng Migrante na napaghinalaang nagnakaw ng mga rehas mula sa isang sementeryo sa Maynila. Nakakagulat na para sa isang napakaliit na kaso, lagpas tatlong taon na siya sa kulungan. Wala pa ring disisyon ang korte sa kaso niya.
Kung sakaling lumabas ang desisyon, tiyak, lagpas na sa magiging hatol ang pananatili niya sa kulungan. Buto na lamang daw at nakilala niya si Ka Randy na tumulong sa kanya para maghanap ng abugado.
Sa pakikipag-usap ko kay Loi at Ka Randy, naalala ko na ang kulungan nga naman pala ay bahagi ng pamamaraan ng estado upang mapanatili ang kapangyarihan sa naghaharing uri.
Kalakhan nga naman ng bilanggo ay nagmula sa masang anakpawis. Urban Poor na naitutulak ng umiiral na sistema upang gumawa ng krimen dahil sa kawalan ng trabaho. Ang ilan, anila, mas gusto pang nakakulong. Wala rin naman daw sialng buhay pag nasa labas. Wala rin namang silang makikitang trabaho. Sa kulungan, may pagkain at matutulugan.
Siyempre, ani Ka Randy, marami ring mga lumpen o yaong ispesyal na uri na nabubuhay sa pamamagitan ng anti-sosyal na gawain. Pero ipinaalala niya na madalas, may pang-ekoniya pa rin itong batayan.
Nalaman din namin sa kanila na walang pamamaraan ang kulungan para sa tuluyang rehabilitasyon ng mga bilanggo. Walang livelihood training o anuman na ginagawa ang kulungan para sa mga preso. Kung mayroon sana, may magiging trabaho na sila paglabas, kaso, wala kaya ilang araw pagkalaya, asa presinto na uli.
Napatunayan rin ng aming bisita sa kulungan na hindi totoo ang imahe ng hustisya na mayroong piring na sumisimbolo sa pagkakapantay-pantay ng lahat sa mata ng batas. Kinuwento nila ang anak ng isang opisyal na nahulihan ng ilang kilo ng droga. Ilang araw lamang, nakalaya na. Ni hindi daw siya nakulong tulad ng ibang mga preso. Sa opisina lamang daw siya nanatili.
"Pero 'yung iba, tulad nitio ni Loi. Nakakulong na ng matagal kahit di pa napapatunayang nagkasala. Hindi nakakagulat na may mga nagbibigti dito," kuwento ni Ka Randy.
Ang kadalasang ginagawa na lamang niya ay magsulat at magbasa habang hinihintay ang disisyon ng korte. Tapos na kasi ang mga pagdinig sa kanyang kaso.
"Paborable man o hindi, basta may desisyon," ani Ka Randy.
Maya-maya, may dumating na mga intsik na umupo sa mesang katabi ng sa amin.
Nagtaas kamao si Ka Randy at may sinabi sa intsik.
Ngumiti at nagtaas rin ng kamao ang mga intsik na may kasong may kinalaman sa iligal na droga.
"Yun lang kasi ang alam kong sabihin na intsik," ani Ka Randy. Nagsalita na rin siya agad bago pa kami makapagtanong. "Long live Chairman Mao."
Ani Ka Randy, ang gusto ng estado sa pagkakakulong sa kanya ay niyutralisahin siya at ang mga tulad niyang lider sa pagkilos at patayin ang kanyang moral.
Subalit, sa ilang oras ng aming pagbisita, halatang binibigo ni Ka Randy ang estado.
"Lumalapit sa akin ang mga bilanggo at nakikipagtalakayan sa akin ng mga usaping pampulitika. Alam naman nila ang mga nangyayari sa labas dahil halos lahat sila, nanonood ng balita. Minsan nga may nagmumura kapag nakikita si Gloria," kuwento ni ka Randy.
Aniya, kailangan lang, itaas ang linya ng mga pagsusuri ng mga bilanggo na kanya namang ginagawa sa pakikipagtalakayan sa kanila.
Kung gayon, bagamat limitado, nakakapag-organisa pa rin si Ka Randy. Makikita rin sa kanyang mga mata na nananatili sa kanya ang determinasyong ipagpatuloy ang pakikibakang siya ay bahagi.
Matapos naman niyang kumustahin ang LFS at ang kilusang kabataan, kami ay nagpaalam na. Nag-iwan kami ng pangako na kami ay babalik upang siya ay muling kumustahi habang bitbit naman sa paglabas ang kanyang mga aral na ibinahagi sa amin at ang mas matinding determinasyon na ipanawagan ang pagpapalaya niya at ng lahat ng detenidong politikal at isulong ang pakikibaka hanggang sa ikatatagumpay nito.
My first vdeo
This is the first video that I ever made. It took me over two hours to do as i was learning the software while making the video.
I'm quite proud of it and is already planning more projects in the future.
The music came from teachers belonging to CONTEND-UP.
The lyrics:
Pangarap ko, sa palasyo ‘ka’y lumayo.
Ang tangi kong hiling ay ang paglayas mo
dahil ang wangis mo’y nakangising demonyo.
Kaban nitong bayan, lagi mong kinakamkam, di ba?
Matagal nang lipas ang iyong araw!
Pamumuno mo’y di maaasahan!
Bayan ko’y lugmok na sa ulan,
bayan ko’y lugmok na sa ulan!
Boses ng masa’y babaunin,
tagumpay ay mapapasaamin!
Di mo na kami maiisahan,
di mo na kami maiisahan!
Di na, di na, hnde, h’nde h’nde,
hindi na maiisahan! (3x)
Di na, di na, h’nde, h’nde, h’nde, h’nde
Sweldong katiting, bigas pa lang ay bitin;
presyo ng langis, pamasahe ko ang buwis.
Pilipinong hinihilo mo’y kabisado na ang kilos mo.
Maliwanag na’ng lahat, di kami pabibitag, di na!
Matagal nang lipas ang iyong araw!
Pamumuno mo’y di maaasahan!
Bayan ko’y lugmok na sa ulan,
bayan ko’y lugmok na sa ulan!
Boses ng masa’y babaunin,
tagumpay ay mapapasaamin!
Di mo na kami maiisahan,
di mo na kami maiisahan!
Di na, di na, hnde, h’nde h’nde,
hindi na maiisahan! (3x)
Di na, di na, h’nde, h’nde, h’nde, h’nde.
Firefox 3
Heads-up!
After three years in the lab, Firefox 3 is now scheduled to be released to the wild. This Tuesday will be Download Day 2008 for Firefox 3 which is claimed by its developers to be the fastest and safest web browser today.
Mozilla shall also attempt a Guinness World Record on that day for the most software downloads in 24 hours. As of writing this post, there is 1,247,219 download pledges on that day.
For an in-depth look at what Firefox 3 has to offer, visit the Field Guide to Firefox 3 , and of course, pledge your support to download on Tuesday here
i'm back
shet. it's been months since i posted a new entry at goodbye blue monday. dunno the reason why i stopped writing for this blog and i do not plan to come up with an excuse nor to ask for an apology.
anyways, what happened for the whole summer break?
1. i have officially graduated from the University of the Philippines (still waiting for the graduation gifts to come though *wink*) and is now a proud full time activist for the League of Filipino Students despite the pleadings of my parents to get a "regular" job. My only regret during the ceremonies was that I wasn't the one who spoke in our lightning rally for the ceremonies...
2. an anecdote
as we were going to Baguio for an activity by Youth Act Now, the bus we were riding stopped at the front of the College of Business Administration at the UP. Some of us needed to go to the restroom so we went to the CBA.
us: Puwede po bang mag-CR?
guard: Bawal. (Points to the "No ID, No Entry Sign" by the door.) 'Dun na lang kayo sa Vinzons. Puwede dun.
Because it was raining, we had to insist.
me: estudyante po ako. (takes out my wallet, shows my ID to the guard, praying to God that she'd hurry as mother nature's calls were getting louder)
guard: (after a few seconds of hesitation) hindi puwede. (points to my shoes) madumi sapatos mo. hindi puwede.
WTF!
3. another anecdote
a friend of mine asked me what last agitated me. my reply was meeting the family of Rei Mon "Ambo" Guran, the second victim of extrajudicial killings from the LFS. (more about the meeting on a later post.)
4. another major regret during the summer break was being unable to attend the wake of the late, great, Crispin, "Ka Bel" Beltran, whose convictions has touched the lives of so many and whose unwavering determination in advancing the people's interests is worth emulating.